Ensie Encyclopedie

Redactie Ensie (2022)

Gepubliceerd op 19-01-2016

Gecombineerd vervoer

betekenis & definitie

Gecombineerd vervoer is een vorm van multimodaal transport. Hierbij worden goederen met meerdere vervoersmiddelen getransporteerd.

Bij gecombineerd vervoer wordt voor een groot deel van de afstand een trein of een schip als vervoersmiddel gebruikt. Alleen bij het voor- en natransport wordt er gebruik gemaakt van wegvervoer (voornamelijk vrachtwagens).

Er zijn veel verschillende soorten laadeenheden. De drie belangrijkste en meest gebruikte zijn: opleggers, zeecontainers en wissellaadbakken.

Een oplegger is de aanhangwagen die zelf geen vooras heeft. Het komt alleen vooruit door een ander trekkend voertuig (zoals een vrachtwagen). Voor vervoer met een oplegger (wanneer er geen sprake is van wegvervoer) zijn er twee mogelijkheden: begeleid of onbegeleid gecombineerd vervoer. Bij begeleid gecombineerd vervoer wordt de gehele vrachtwagen vervoerd inclusief chauffeur. Onbegeleid gecombineerd vervoer vindt plaats wanneer alleen de oplegger wordt getransporteerd.

Een zeecontainer is een container die gebruikt wordt bij vervoer van verschillende goederen over zee. Een ander woord voor zeecontainer is ISO-container. Het is een van de belangrijkste soorten laadeenheden bij gecombineerd vervoer. Een erg groot deel van de transport van goederen vindt namelijk nog steeds plaats over zee. Er is weinig variatie in de grote van een zeecontainer. Er zijn enkel een paar verschillende lengtes toegestaan en de breedte is altijd 2,438 meter (oftewel: 8 foot).

Een wissellaadbak is een verwisselbare laadbak die makkelijk is te scheiden van een draagvoertuig. Het lijkt erg op een zeecontainer, maar heeft een andere maatvoering en is minder zwaar.