Het woord decadent gebruikt men bijvoorbeeld wanneer een persoon zich uiterst verfijnd voordoet, maar eigenlijk weinig inhoud heeft. Een ander voorbeeld is dat een persoon graag wil laten zien hoe luxe hij leeft, maar het wel iemand is met een slap karakter.
Decadent in de betekenis van decadent doen, wordt meestal gebruikt als een persoon uit de hoogte doet. Het woord decadent verwijst ook naar cultuurgerelateerde zaken. Volgens Oswald Spengler, Duits filosoof en cultuurhistoricus (1880-1936), is de verfijning in tijden van cultuurverval, een uiting van civilisatie en niet van een verankerde cultuur. Naar zijn mening was dit van toepassing op de westerse beschaving sinds de negentiende eeuw. In de eigentijdse cultuur is het moeilijk om vast te stellen of men in een vervalperiode verkeert.
De tijdgenoot doorziet het uiteenvallen vaak niet en hij beleeft het niet als verval. Verschijnselen van decadentie zijn: uiterste verfijning, maniërisme, vormverheerlijking, inhoudsloosheid en neiging tot het excentrieke en het exotische.
