Een crematorium is een gebouw waarin overledenen in een speciale oven worden verbrand. Dit wordt cremeren genoemd.
In 1913 is het eerste crematorium in Nederland gebouwd in Driehuis. Dit crematorium is gebouwd door de in 1874 opgerichte Koninklijke Vereniging voor Facultatieve Crematie. Zij maakte zich sterk om crematie in Nederland mogelijk te maken. Pas sinds 1955 is cremeren legaal, dat betekent echter niet dat er daarvoor geen mensen gecremeerd werden. Cremeren wordt gezien als een alternatief voor de kerkelijke begraving en is dan ook ontstaan in niet-christelijke kringen.
Voordat een persoon wordt gecremeerd moet er eerst een speciaal crematiedocument worden ondertekend door een medewerker van het crematorium. Op deze manier worden de gegevens van de overledene voor de laatste keer gecontroleerd. Daarna wordt er een vuurvast steentje met een uniek nummer op de kist gelegd. Dat nummer correspondeert met de overledene waardoor na de verbranding de as is te identificeren. De verbranding vindt plaats in een oven met een temperatuur tussen de 400 en 1100 graden Celsius.
Na de verbranding moet de as wettelijk verplicht dertig dagen in het crematorium worden bewaard. Dit noemt men 'de algemene nis'. Op deze manier kunnen de nabestaanden nog langer nadenken over de bestemming van de as.
