Classificatie is afkomstig van het Franse woord ‘classification’ en gaat over de systematische ordening van verschijnselen, processen of objecten in specifieke categorieën. Het resultaat van deze activiteiten is het ontstaan van één of meerdere classificatiesystemen.
De specifieke categorieën waarin de verschijnselen worden gerubriceerd, zijn subjectief. Er kunnen namelijk meerdere opvattingen over de wijze van rubriceren naast elkaar bestaan. Desondanks worden er in verschillende sectoren een vaste werkwijze gehanteerd: in de chemie is het periodiek systeem daar een kenmerkend voorbeeld van. Scheikundige elementen zijn hier volgens vaste eisen gerubriceerd.
Bij classificatie is er sprake van een aantal vaste criteria. Dit kan één criteria zijn, maar het komt ook voor dat er meerdere criteria worden gehanteerd. Het gevolg van classificatie is dat men snel bepaalde informatie terugvindt: het is dus gebruiksvriendelijk en heeft een informerende functie. Ook kan classificatie voorspellend werken, waardoor de ordening representatief is voor een volgende groep met soortgelijke verschijnselen. Een voorbeeld van classificatie is de categorisering van sporten.
Om de sportbeoefening zo duidelijk en competitief mogelijk te maken, wordt er onderscheid gemaakt tussen de sekse, leeftijd en/of rang.
Het effect van de systematische ordening van verschijnselen, processen of objecten is een classificatiesysteem, zoals de DSM-IV (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders). Het van oorsprong Amerikaanse handboek dient binnen de psychiatrie als veelgebruikt classificatiesysteem voor het diagnosticeren van psychische stoornissen. Dit biedt duidelijkheid voor specialisten, patiënten en verzekeraars. Een ander voorbeeld is de indeling van boeken in een bibliotheek, gerangschikt op auteur en/of genre.
Overigens kan classificatie ook inhoud bevatten die niet publiekelijk geopenbaard mag worden. Het gaat dan om vertrouwelijke documenten.
