Chronisch ziek zijn betekent dat men lijdt aan een lichamelijke of geestelijke aandoening waarbij zicht op volledige genezing ontbreekt. Ook is er sprake van een relatief lang ziekbed.
Chronisch ziek worden is voor de patiënt een ingrijpende levensgebeurtenis. Naar schattingen van het Nationaal Kompas Volksgezondheid wordt bijna een derde van de Nederlandse bevolking dagelijks beperkt door een chronische ziekte (ca. 5,3 miljoen mensen).
Een langdurig ziekbed kan sociale, psychologische en lichamelijke consequenties hebben. Mensen hebben hierdoor een minder goede levenskwaliteit in vergelijking met mensen zonder chronische aandoening.
Men wordt bijvoorbeeld afhankelijk van derden voor medische zorg, krijgt veel en langdurige behandelingen en loopt kans op isolatie doordat hij of zij in mindere mate deel kan nemen aan de samenleving. Zo kan het vinden en/of behouden van arbeid lastig zijn. Ook kan iemand herhaaldelijk worden geconfronteerd met onbegrip en onwetendheid vanuit de omgeving. Relaties met familieleden en dierbaren kunnen daardoor veranderen.
Aangezien bij een chronische ziekte het zicht op volledige genezing ontbreekt, wordt zelfmanagement veelvuldig ingezet om te leren leven met de klachten. Dit gebeurt in een revalidatiecentrum, maar bij voorkeur in de eigen omgeving. Revalidatie vraagt veel doorzettingsvermogen van zowel patiënten als mantelzorgers.
Naast het aanpassen van de leefstijl wordt ook medicatie of therapie gebruikt om diverse ziekteverschijnselen te verminderen. Chronische ziekten komen gemiddeld vaker voor bij ouderen en vrouwen. Ook lager opgeleiden lopen een grotere kans om chronisch ziek te worden.
