Charmant is afkomstig van het Franse woord ‘charme’ en betekent letterlijk ‘bekoring’ of ‘sierlijkheid’. Een persoon die charmant is, is doorgaans aangenaam in de omgang.
Gracieuze persoonlijkheden kunnen dit op diverse manieren uiten, onder meer verbaal, fysiek of door middel van de lichaamstaal of -houding. Als iemand verbaal charmant is, betekent dit dat een persoon aantrekkelijk formuleert. Dat kan bijvoorbeeld worden bereikt door intelligente opmerkingen te maken, beleefd taalgebruik of een positieve kijk op de situatie. Ook charmeren, het genereus zijn met complimenten, wordt vaak geassocieerd met een charmante persoonlijkheid. Belangrijk is dat een persoon met deze karaktereigenschap anderen met vriendelijkheid benadert: roddelen is uit den boze.
Naast het aantrekkelijk formuleren, zijn charmante personen ook goede luisteraars. Ze laten de gesprekspartner uitpraten en kennen een grote dosis empathie en sympathie. Daardoor voelt de omgeving zich al gauw op zijn of haar gemak, wat bijdraagt aan de algehele sfeer.
Fysieke charme wordt bereikt door het regelmatig maken van oogcontact. Ook het tonen van een glimlach kan hierbij helpen. Een ander belangrijke voorwaarde is de lichaamstaal en –houding. Niet met de rug naar iemand toegekeerd zitten, maar oprecht luisteren door ietwat voorovergebogen te zitten. Ook het aanraken van de gesprekspartner, onder meer door een lichte aanraking op bijvoorbeeld de schouder of arm, wordt gezien als charmant.
Overigens kan charmant ook een negatieve connotatie hebben. Een ‘charmeur’ wordt gebruikt om iemand aan te duiden die zijn of haar charmes inzet om iemand te verleiden voor het bevredigen van de eigen behoeftes. Het woord ‘charmeur’ wordt gebruikt voor zeer zelfingenomen personen.
