Ensie Encyclopedie

Redactie Ensie (2022)

Gepubliceerd op 15-09-2016

Burn-out

betekenis & definitie

Een burn-out is de emotionele uitputting bij mensen die zich beroepsmatig (te) sterk betrokken voelen bij andere mensen. Hierdoor krijgen zij het gevoel het (werk) niet meer aan te kunnen, maar vooral ervaren mensen met een burn-out een gevoel van nutteloosheid en machteloosheid.

Een burn-out betekent ongeveer hetzelfde als afgebrand, emotioneel uitgeput en uitgeblust zijn. Een burn-out is een specifieke vorm van stress en is in feite een uitputtingsreactie van het lichaam en geest op een (jaren)lange blootstelling aan stress. Teveel stress op het werk en in de privésituatie zijn oorzaken van een burn-out. Een sensitieve persoonlijkheid en veel verantwoordelijkheidsgevoel en de neiging tot perfectionisme kunnen risicofactoren zijn.

Een burn-out wordt niet gezien als een ziekte, maar als een aanpassingsstoornis. Het wordt gezien als een ‘normale’ menselijke reactie op een ‘ongewone’ situatie. Burn-outs komen dan ook vaak voor in beroepen met veel en intensief contact met mensen, zoals het onderwijs, de gezondheidszorg en het management.

De Amerikaanse psychotherapeut Herbert Freudenberg en Christina Maslach introduceerde de term burn-out. Volgens Maslach bestaat een burn-out uit drie samenhangende verschijnselen. Dit zijn: uitputting, cynisme (het afstand hebben van het werk en de collega’s) en een lager zelfbeeld van de eigen competenties.

Een burn-out kan tegenwoordig succesvol behandeld worden door middel van korte therapieën van twaalf tot vijftien wekelijkse sessies of een opname in een gespecialiseerd centra waar dagelijks een intensieve therapie wordt aangeboden. Tijdens de therapie wordt er gekeken naar de factoren die hebben bijgedragen aan de burn-out en de risicofactoren op het werk worden op een rijtje gezet.