Ensie Encyclopedie

Redactie Ensie (2022)

Gepubliceerd op 25-04-2016

Bluetooth

betekenis & definitie

Bluetooth is een standaard voor draadloze communicatie over enkele tientallen meters. Een kleine chip wordt ingebouwd in apparaten.

Apparaten kunnen hierdoor draadloos ad hoc met elkaar communiceren.Apparaten die bluetooth kunnen hebben zijn onder andere telefoons, computers, (auto)radio’s en mp3 spelers. Via bluetooth kunnen gegevens tussen mobiele telefoons worden uitgewisseld, kan er snel een opdracht van een computer naar een printer worden gestuurd, of kan een mobiele telefoon worden uitgerust met een draadloze headset.

De ontdekking van bluetooth begint bij het Zweedse Ericsson. Dit bedrijf was opzoek naar een goedkope manier om via een radioverbinding communicatie tot stand te brengen tussen mobiele telefoons en andere apparaten. Ze wilden kabels tussen allerlei apparaten overbodig maken. De Nederlander Jaap Haartsen werkte bij Ericsson en ontwikkelde de techniek. De naam bluetooth verwijst naar de Vikingenkoning Harald Blauwtand.

Dit was in eerste instantie alleen maar de werknaam, maar omdat er geen betere naam kon worden bedacht, is dit de definitieve naam geworden. In 1998 werd besloten de ‘Bluetooth Special Interest Group’ (SIG) op te richten. De bedoeling hiervan was om de ontwikkeling in de markt te zetten. Al snel sloten alle grote elektronicabedrijven, software-ontwikkelaars en telecombedrijven als Intel, Lucent, Apple, Microsoft en Nokia aan.

De frequentie van bluetooth is wereldwijd beschikbaar. Dit is de 2,4GHz-band. De frequentie is vrij en wordt daarom ook gebruikt voor babyfoons, garagedeuren, draadloze telefoons, magnetrons, afstandsbedieningen en wifi-toepassingen. In Frankrijk was tot 2001 de frequentie niet beschikbaar omdat deze al gebruikt werd voor militaire toepassingen. Bluetooth valt onder de regeling voor Short Range Devices. Hiervoor is geen zendmachtiging nodig.