Bliksem is een elektrische ontlading tussen wolken onderling of tussen wolken en de aarde. Bliksem wordt steeds ingeleid door een zwakke voorontlading.
De zwakke voorontlading groeit vrijwel steeds van wolk naar aarde, deze wordt op de voet gevolgd en ingehaald door een tweede ontlading. Deze beweegt zich in hetzelfde kanaal maar vertoont op korte afstand van de aarde vertakkingen, die weer naar het kanaal toegroeien. Op het moment dat dit contact er is, volgt een ontlading. De eerste ontlading beweegt zich met schokken, de volgende en daaropvolgende bewegen zich vrijwel met eenparige snelheid. Vanwege zijn hemelse oorsprong speelt de bliksem ook een rol van bovenaardse verlichting in de symboliek.
In gebieden die droog waren, werden onweersbuien in verband gebracht het vruchtbaar maken van het land. Bij de Mexicaanse Azteken was Xolotl de god van de bliksem, die in de gedaante van een hond de doden vergezelde. De aarde wordt door de bliksem opengespleten, waarmee de weg naar de onderwereld wordt geopend voor goden en mensen.
