Bij belevingsgerichte zorg bepaalt de bewoner van een zorginstelling zelf in zekere mate hoe de zorg uitgevoerd dient te worden. Zijn of haar specifieke zorgwensen staan bij dit principe centraal.
Bij belevingsgerichte zorg staat samenwerking tussen verschillende medewerkers van zorginstellingen centraal, omdat er een goede afstemming plaats moet vinden in de manier waarop zorg geboden wordt. De bewoner van een zorginstelling geeft bijvoorbeeld aan hoe hij of zij tegen bepaalde zaken aankijkt. Te denken valt aan belevingen uit het verleden of de ziekte waarmee de bewoner te kampen heeft. Omdat tegenwoordig de specifieke wensen van de bewoners centraal staan, wordt belevingsgerichte zorg steeds vaker toegepast. Hoewel in het begin voornamelijk verpleeg- en verzorgingshuizen het principe hanteerden, is het nu ook te vinden in de kleinschaligere zorgverlening, waaronder de thuis- en gehandicaptenzorg.
