Autonomie betekent het zelf opleggen van wetten. Een autonoom persoon probeert zaken na te streven die voor hem of haar belangrijk of waardevol zijn en bewandelt op die manier een eigen levenspad.
Autonome personen kijken kritisch naar zichzelf en anderen en bepalen daarbij welke zaken zij bijvoorbeeld als goed of kwaad, of zinvol of zinloos zien. Zelf nadenken over deze zaken en erover twijfelen maken onderdeel uit van de autonomie. Op die manier kan uiteindelijk een eigen levenspad bewandeld worden. Over de exacte manier waarop autonome personen denken of handelen bestaan meerdere opvattingen en ideeën.
In het humanisme is het begrip autonomie een belangrijke waarde. Deze levensbeschouwing stelt dat er vier dimensies van het begrip kunnen worden onderscheiden: zedelijke autonomie, autonomie als politiek ideaal., autonomie als levenskunst en autonomie en geestelijke zorg.
Het tegenovergestelde van autonomie is heteronomie. Hierbij schrijft de een de ander de wet voor.
