Asset-backed security is de naam voor obligaties die hun waarde ontlenen aan een onderpand. Vaak worden asset-backed securities afgekort tot ABS.
Een voorbeeld van een ABS is een hypotheek. De bank leent geld aan mensen die een huis kopen. Asset-backed security is te vergelijken met een soort vangnet. Als de partij haar afspraken niet nakomt, zijn er toch middelen om het geïnvesteerde kapitaal terug te vorderen.
Asset-backed securities ontlenen hun waarde aan obligaties. De kasstromen van het onderpand worden verdeeld onder obligatiehouders. Om verschillende investeerders in ABS aan te trekken wordt het uitkeren van rente op verschillende niveaus gedaan. Wie de meeste obligaties heeft, krijgt als eerst uitbetaald. Deze obligaties worden ‘senior tranches’ genoemd. Wie minder of de minste obligaties heeft, krijgt als laatste zijn deel van de rente uitgekeerd.
In Nederland kennen we de ABS obligaties vooral van de financiële crisis. Als alternatief, om extra rendement te genereren, kochten verzekeraars en pensioenfondsen aandelen. Verzekeraars en pensioenfondsen kochten vooral senior tranches. Toen de crisis uitbrak daalde de waarde van de onderpanden waarin geïnvesteerd was, hierdoor bleef de winst uit.
Door de crisis steeg de risicopremie van ABS. Er werden geen nieuwe obligaties meer uitgegeven, de winst daalde en investeren in asset-backed securities kreeg een nare bijsmaak. Doordat deze vorm van investeringen negatief in het daglicht kwam, besloten veel beleggers niet meer in ABS te investeren.
Hoe hoog de winst van een ABS is, is afhankelijk van de waarde van het aandeel en de ‘performance’ van het onderpand. Als er wordt geïnvesteerd in een slecht onderpand dat weinig winstgevend is, dan zal de obligatiehouder weinig overhouden aan zijn investering.
