Claustrofobie is de angst voor kleine ruimtes, zoals wc’s of liften. Niet zozeer kleine ruimtes beangstigen de claustrofoob, maar het niet kunnen ontsnappen uit deze ruimtes. De angst uit zich in gevoelens van opsluiting. Het is afkomstig van het Latijnse ‘claudere’ en ‘fobos’, welke respectievelijk sluiten en angst betekenen.
Claustrofobie is een van de meest bekende en veelvoorkomende vormen van angsten. Er is momenteel nog geen algemeen bekende oorzaak voor deze angst. De enige vastgestelde grondlegger van claustrofobie waar experts het over eens zijn, is dat er altijd een onopgelost onbewust conflict aan vooraf is gegaan. Dat kan bijvoorbeeld zijn dat een persoon als kind opgesloten heeft gezeten in een lift.
Claustrofobie kan zich onder andere uiten door hyperventilatie, zweten, hartbonzen, trillen, misselijkheid, rillingen of het wild om zich heen slaan om zich te bevrijden.
Behandelen van claustrofobie is lastig, medicijngebruik wordt hierbij afgeraden. Ook als personen eenmaal inzien dat hun angst op niks gebaseerd is, is het alsnog lastig om de angstgevoelens te overwinnen. Het is ook af te raden alleen te proberen van de angst af te komen, het is beter dit in samenwerking met een arts of psychotherapeut te doen. Hierbij geldt, hoe eerder de behandeling wordt ingezet, des te groter de kans op genezing. De kans op genezing is echter in alle gevallen onvoorspelbaar, maar in de meeste gevallen kan de angst wel worden gereduceerd. Ook speelt de leeftijd van de persoon mee, hoe ouder deze is hoe groter de kans op genezing.
