Afasie is een niet aangeboren taalstoornis, die ontstaat door hersenletsel. Naast moeite met spreken hebben mensen die lijden aan afasie vaak ook moeite met andere communicatieve vaardigheden als schrijven en lezen. De letterlijke betekenis van afasie is ‘niet spreken’: A=niet, fasie=spreken.
Vaak wordt afasie veroorzaakt door een beroerte, TIA of een hersentumor. Door deze oorzaken wordt de bloedsomloop in de hersenen verstoord. Hierdoor kan zuurstofgebrek optreden en sterven hersencellen op die plaats af. Wanneer er hersencellen afsterven, wordt de functie van dat gebied verstoord. Bij de meeste mensen ligt het talensysteem in de linker hersenhelft. Letsel aan dit gebied in de hersenen lijdt tot afasie. Sommige mensen hebben het talensysteem in de rechter hersenhelft. Zij hebben kans op afasie als ze letsel oplopen in de rechter hersenhelft.
De gevolgen van afasie zijn afhankelijk van de plaats en de ernst van het hersenletsel. Het hangt ook af van het eerdere taalvermogen, de persoonlijkheid en de algehele gezondheid van iemand met afasie. Sommige mensen met afasie begrijpen de taal wel, maar hebben moeite met het vinden van de juiste woorden of zinsopbouw. Anderen spreken juist wel veel, maar kan het zijn dat de gesprekspartner er geen touw aan vastknoopt, omdat de persoon met afasie de taal zelf niet goed begrijpt.
Na het ontstaan van afasie is er meestal enig herstel van het taalsysteem, maar dit herstel is zelden volledig.
Doordat afasie veelal het gevolg is van een beroerte, zijn het vooral oudere mensen die te kampen hebben met afasie.
