uitdr. van goedkeuring of bevestiging: prima, tof, goed, ja; affirmatief.
Eigenlijk de Amerikaanse variant (hokey-dokey, okey-doke; okie-doke) van oké (okay; O.K.). Van dit laatste woord is de herkomst nog steeds niet met zekerheid vastgesteld. Verschillende etymologieën doen de ronde. Volgens sommige bronnen is het terug te voeren tot de eerste letters van Old Kinderhook,het dorp waar de populaire Amerikaanse president Martin van Buren (1782 -1862) vandaan kwam. Van Buren zou deze kreet ooit gelanceerd hebben, daarmee aangevende dat hij zich op zijn gemak, thuis voelde. Een aantal lexicografen ziet in dit letterwoord eerder de fonetische schrijfwijze van all correct.Minder geloofwaardig is de stelling dat O.K. de initialen zouden zijn van een indianenhoofdman, Old Keokuk.Maar er zijn nog krankzinniger veronderstellingen geopperd, die ik u maar beter kan besparen.
De variant okido(ki),bij ons de laatste decennia erg populair, werd vermoedelijk geïmporteerd door Nederlandse soldaten uit Ned.-In- dië.
Goed. Okidokie... jij je aambei. (Arie B. Hiddema: Kassa, 1971)
‘Pak een kop koffie en kom d’r bij zitten.’ ‘Okie- dook.’ (Dimitri Frenkel Frank: Hoge hakken, echte liefde, 1980)
Maar ik zei dapper: ‘Okido! Ik ga mee!’ (Hans Koekoek: Liefzijn toegestaan, 1982)
Daarna gaan we slapen. Ik ben moe. Okido. (Arie Visser: Het vangen van de draak, 1983)
‘Mocht u zich soms alsnog bedenken, dan...’ ‘Okidoo.’ (Ben Borgart: Levende Cargo, 1983) Prima prima okiedokie... (René Stoute: Bewijs van ontslag, 1989)
Alles weer okidoo, meldt Eckhardt. (Joost Zwagerman: Gimmick, 1989)
... hij streek met zijn vingers even over de koninklijke zetel, als om te voelen of deze wel okidoki zat. (Haagse Post, 14/04/90)
