zich rot ergeren aan iets; ergens plaatsvervangende schaamte van ondervinden. Men zegt ook van iets dat het tenenkrommend (slecht) is, dus ‘uitermate, erg slecht: ‘Heb je hem wel eens satire horen bedrijven voor ivo NIEHE PRODUCTIONS op de Tros-radio? Tenenkrommend!’ (De Volkskrant, 02/04/88).
In deze modieuze uitdr., die in de loop van de jaren tachtig opdook, worden de tenen als erg gevoelige lichaamsdelen beschouwd (vgl. bijv. de zinswending gauw op zijn tenen getrapt zijn).
Maar aan de andere kant erger ik me zelf in veel gevallen aan de manier waarop veel vrouwen in de popmuziek zich op het podium gedragen. Zo enorm truttig. Daar krijg ik kromme tenen van. (Oor, 21/09/85)
‘Elke vrijdagavond zit ik voor de televisie en dan wil ik hem soms het liefst uitzetten, zo slecht vind ik het’, zegt hij. Over de eerste afleveringen in ’88 praat hij slechts met afgrijzen: ‘Zo slecht, zo slecht, kromme tenen krijg ik ervan.’ (HP/De Tijd, 04/01/91)
