modieus achtervoegsel (beginjaren negentig opgekomen) als aanduiding van iets dat niet exact te meten is, waarbij het eerste deel van de samenstelling zowat alles mag zijn: een zelfstandig of bijvoeglijk naamwoord, een zin, een naam enz.
Vooral in de media is men verzot op dit soort formules, waarbij uitgegaan wordt van een zekere algemene ontwikkeling van de lezer. Een film met een hoogHitchcock-gehaltebijv.,veronderstelt enige kennis over ’s mans films. Nog meer algemene kennis vereist een zin als de HP heeft een hoogRobert Mapplethorpe-gehalte.De fractievoorzitter van de PvdA, Wallage, bracht ooit de volgende zin over zijn lippen: ‘Ik heb nu eenmaal niet zo’n hoog bibbergehalte.’ Verder is het aantal samenstellingen met -gehaltenatuurlijk oneindig. Het wordt meestal gebruikt om iets erg simpels een beetje ingewikkelder te doen overkomen. Daarom kan het ook beschouwd worden als een nietszeggend begrip, een belachelijk taalverschijnsel, dat vanuit Nederland nu ook Vlaanderen heeft aangetast. Vgl. ook een modieus cliché als -gebeuren.
Vanwege een ‘te hoog Toppop-gehalte’, zoals het heette, sneuvelden mijn Streetbeats met de meeste groepjes van die avond op de montagetafel. (Nieuwe Revu, 09/06/93)
Het PvdA-verkiezingsprogramma maakt een paarse coalitie zeer wel mogelijk, denkt Van Dam. ‘Het heeft een hoog D66-gehalte.’ (De Volkskrant, 10/09/93)
Verder had Van Seggelen de moed moeten hebben om behalve de Brabantse, ook de Turkse raadsleden aan te vallen. ‘Dan zou het Cd-gehalte van zijn ideeën duidelijk worden.’ (Elsevier, 25/09/93) Een prachtige lijst met een hoog Eurovisie Song- festival-gehalte: je kunt er uren in lezen en over discussiëren, zonder er iets mee op te schieten. HP/De Tijd, 26/11/93
