Ruimte die is ingericht om geluidsopnames te maken. Studio’s zijn er in alle soorten en maten.
De meest eenvoudige bestaat uit een recorder en één of twee microfoons. Het is goed te bedenken dat vóórdat gitarist Les Paul in het begin van de jaren vijftig de meersporenrecorder ontwikkelde, alle platen daarmee werden opgenomen. De enige manier om een fout te corrigeren was door het over te doen. Toch werden ook toen briljante platen gemaakt, vaak in een tijdsbestek van anderhalf uur Tegenwoordig koop je in elke audiozaak zo’n eenvoudige studio, in de vorm van een cassetterecorder of minidisc. In het verlengde hiervan ligt de portastudio, een cassetterecorder met een ingebouwd mengpaneel waarmee het mogelijk is simpele opnamen op vier sporen te maken. Het opnamesysteem en het aantal sporen zegt niet zoveel over de kwaliteit en dus de prijs van een studio. Bepalend hiervoor zijn de opname- en afluisterruimte, de microfoons, de mengtafel, de randapparatuur (de effectapparaten) en de persoon achter de knoppen. Een hobbyistenstudio is doorgaans opgebouwd rond enkele digitale videorecorders (b.v. ADAT, Fostex). Veel dancemuzikanten doen hun pré-productie thuis op de computer en gebruiken de professionele studio alleen voor het vervolmaken van hun productie. Topline studio’s werken de laatste jaren ook steeds meer met computers in plaats van met grote analoge meersporen bandrecorders. De technologische vooruitgang en het goedkoper worden van chips heeft derhalve geleid tot een enorme nivellering in de audiowereld. Dit heeft veel studio’s de kop gekost. Alleen de absolute top en de goedkope budgetstudio’s hebben zich kunnen handhaven.
