Gepubliceerd op 20-07-2020

Orde

betekenis & definitie

vroeger ook orden, van ’t Mnl. ordene, uit ’t Ofr.: ordine (thans ordre) en dit van ’t Lat. ordinem, 4e nv. van ordo — schikking, regeling. Afleidingen: ordentelijk, van orden met ingelaschte t (als in eigentlijk, namentlijk) en met versprongen klemtoon ; ook: ordineeren, verordineeren: schikken, regelen, vaststellen, besluiten; en: verordening.