Dit ar was in ’t Mnl. arre of erre en bet. : toornig. De oorspr. bet. is : verdwaald, van den Idg. wt. ers = dolen, (’t Got. heeft nog arzeis; Lat. errare = dwalen; erratum — drukfout, of liever: dwaling, vergissing.) Toornigheid werd als een afdwaling van den geest beschouwd, dus: in arren moede. Vgl. nog ’t Mnl.: ,,Hi was erre ende gram.” — ,,So sere was hi vererret” = vertoornd. — „Ontstekende van groter erheit” = in grooten toorn.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
