Os. disk, Germ. diskuz van ’t Lat. discus — eig. de werpschijf (der discuswerpers), en naar den vorm ook schotel. Later ontstond hieruit (n.l. aan of bij den disch = schotel) de bet. van tafel (aan den „disch” = tafel).
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
