De Rescorla-Wagner theorie kan beschouwd als een belangrijke verklaring bij klassiek conditioneren. Als in twee situaties A en B steeds na een Voorwaardelijk Prikkel (VP: zoals een belgeluid) een Onvoorwaardelijke Prikkel (OP: zoals eten) optreedt, terwijl in de situatie bij B de frequentie van de OP hoger ligt, zal toch in de situatie A conditioneren optreden. Hieruit blijkt dat het in tijd volgen (temporale contiguïteit) van de OP na de VP, dit niet voldoende is als verklaring voor het ontstaan van conditioneren. Het gaat ook om het verrassingseffect dat in het geval van situatie A duidelijk hoger ligt door de lagere frequentie van het optreden van de OP.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Favorieten
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen:
- Je eigen Ensie account
- Direct toegang tot alle zoekresultaten
- Volledige advertentievrije website
- Gratis boek cadeau als welkomstgeschenk