Gepubliceerd op 29-12-2016

mediatietherapie

betekenis & definitie

Een indirecte therapeutische behandelvorm voor kinderen waarbij ouders opvoeders of verzorgers (mediators), van het kind rechtstreeks bij de behandeling worden ingeschakeld. Er wordt direct en duidelijk hulp geboden aan de ouders die via het aanleren van adequate opvoedingstechnieken complexe alledaagse probleemsituaties leren op te lossen. De invloed van de opvoeder op het gedrag wordt verduidelijkt maar ook wordt de aandacht gericht op de mogelijkheden en belevingen van het kind zelf.

Ouders maken hun kinderen het meeste mee en verkeren in een betere positie dan de systeemtherapeut om in de dagelijkse realiteit hun kinderen te helpen en te ondersteunen en de gewenste gedragsveranderingen tot stand te brengen. De therapie verplaatst zich van de therapieruimte naar de huiskamer en het kind zelf wordt niet gestigmatiseerd door het bezoek aan de systeemtherapeut. Ouders ervaren het als prettig dat zij zelf hulp krijgen bij de zorgen die zij ervaren.
Mediatietherapie is geschikt voor kinderen van 0 tot 12 jaar omdat kinderen in deze levensfase het meest afhankelijk zijn van hun ouders.
Drie soorten problemen worden op deze manier behandeld :
1. Probleemgedragingen die onder de noemer 'gedragsstoornissen' geclassificeerd worden. Het gaat hier over moeilijk hanteerbaar gedrag van kinderen dat zich vooral thuis voor doet: zeuren, dwars gedrag, driftbuien, steeds uit bed komen, weigeren taken uit te voeren, onzelfstandig gedrag, eetstoornissen, ruzie maken, overmatig beroep doen op ouders, enzovoorts.
2. Kinderen kunnen ook gebukt gaan onder problemen waar de omgeving van het kind niet rechtstreeks onder te lijden heeft, maar die wel een stempel drukken op de sfeer of de werking van het gezin: hoofdpijn- of buikklachten, angsten (o.a faalangst), emotionele ontreddering of verwerkingsproblemen bij het verlies van een dierbare, verlatingsangst, nachtmerries, obesitas, dwanghandelingen, enzovoorts.
3. Kinderen die moeilijk te hanteren gedrag vertonen door een fysiek of mentaal probleem: ADHD-stoornis, aan autisme verwante stoornis, mentaal geretardeerde kinderen, dove of blinde kinderen.
De eerste therapiegesprekken met ouders (het kind is hierbij niet aanwezig of soms 1 keer) zijn erop gericht om vaag geformuleerde klachten te concretiseren. Er wordt gezocht naar welke ongewenste gedragingen moeten afnemen en welk nieuw gedrag in de plaats dient te komen.
De ouders/verzorgers wordt onder andere geleerd :
- met een eenvoudig ABC-schema het uitgekozen gedrag te registreren en ook hun eigen gedrag in kaart te brengen;
- duidelijke uitleg met voorbeelden over de gedragstherapeutische leerprincipes;
- concreet wat het onderscheid is tussen gewenst en ongewenst gedrag;
- hoe ze gewenst gedrag kunnen stimuleren door er positief op te reageren: welk gedrag prijzen, op welke manier en op welk moment;
- door negeren, negatieve feedback te geven en overcorrectie ongewenst gedrag te verzwakken;
- de voor- en nadelen van strafprocedures worden besproken;
- er wordt geleerd een programma op te stellen, waar een totaal-pakket van gedragingen wordt aangepakt.
Mediatietherapie is over het algemeen een functionele manier om gedragsproblemen aan te pakken bij kinderen via systeem- of andere gezinstherapieën.