In het algemeen is de opbouw van een luchtlaag onstabiel, wanneer de temperatuurafname van beneden naar boven in de atmosfeer groter is dan gemiddeld. Wanneer men een proefdeeltje (een kleine hoeveelheid lucht) in die lucht omhoog verplaatst, zal de temperatuur van dat proefdeeltje afnemen door adiabatische expansie, maar in vergelijking met de omringende lucht zal het steeds warmer zijn.
Omdat de dichtheid van de lucht omgekeerd evenredig is met de temperatuur, zal het proefdeeltje dus lichter zijn dan de omringende lucht en dus steeds verder stijgen en zich verwijderen van de oorspronkelijke positie. Wanneer het proefdeeltje naar beneden wordt verplaatst, zal de temperatuur ervan door adiabatische compressie toenemen, maar in vergelijking met de omringende lucht zal het proefdeeltje steeds kouder zijn en dus ook zwaarder, en derhalve zal het ook steeds verder zakken. De wolken, die zich ontwikkelen bij een onstabiel verticaal evenwicht, zijn de stapelwolken (cumuliforme bewolking) van het geslacht cumulus of cumulonimbus.
Zie ook: adiabatisch proces
Zie ook: ICAO-standaardatmosfeer
Zie ook: indifferent
Zie ook: stabiel
Zie ook: wolkenclassificatie
Zie ook: verticaal evenwicht (in de atmosfeer)
