(ook: kring) Buigingsverschijnsel van zon- en maanlicht.
Deze buigingsverschijnselen kunnen optreden door kleine waterdruppels in altostratus en soms in cumuliforme bewolking. Er ontstaan op die manier gekleurde kringen met de zon of de maan in het middelpunt, de zgn. krans. De doorsnede is aanzienlijk kleiner dan die van de halo-verschijnselen. Bevindt de bedoelde bewolking zich slechts gedeeltelijk voor de zon of maan, dan is ook maar een gedeeltelijke krans waarneembaar. Doordat kransen buigingsverschijnselen zijn, kan het voorkomen dat op de eerste kleurenreeks een tweede volgt, soms zelfs een derde, vierde en vijfde. De kleurvolgorde is, van binnen naar buiten, eerst een heldere bruinrode ring met aansluitend zwakker blauw, groen (geel), rood, eventueel gevolgd door nog zwakker blauw, groen, rood, enz. Het aantal malen dat het rood zich herhaalt, geeft het aantal ringen aan dat tegelijkertijd voorkomt. De afmetingen van kransen kunnen variëren van een zwakke bruinrode ring zeer dicht rond de lichtbron tot een vrij wijde ring van 5° of meer. Een samengestelde krans kan bestaan uit meerdere nauwe of wijde ringen, waarvan de buitenste de straal 12° of meer kan zijn.
Zie ook: atmosferische straalbreking
Zie ook: fotometeoor
Zie ook: glorie
Zie ook: regenboog
