(ook: falaisekust) Steile kust, ontstaan door afbrokkeling en afkalving van de onderste gedeelten, ondermijnd door golven. De golven op zeeniveau tasten het vaste gesteente aan, waardoor een brandingsnis ontstaat.
Vaak ontstaan er zelfs grotten als gevolg van de branding. Na verloop van tijd kan de erosie zo ver gaan, dat het overhangende gesteente afbreekt. De kust wijkt hierdoor iets terug en de golven beginnen aan de uitschuring van een nieuwe brandingsnis. Dit proces gaat net zo lang door, tot aan de voet van de rotswand, ter hoogte van de opeenvolgende brandingsnissen, een brede vlakke strook is ontstaan, waarop de golven hun energie kwijtraken en niet verder kunnen gaan met het eroderen van de rotswand. Er is dan sprake van een abrasieplatform. Men spreekt daarom van abrasieklifkusten. Vaak zal deze mechanische afbraak samengaan met chemische aantasting, vooral bij kalksteenrotsen. Dan ontstaan oplossingsklifkusten. Een klifkust is een voorbeeld van een transgressiekust: de kust verplaatst zich landinwaarts.
Zie ook: mariene erosie
Zie ook: kust
