In het algemeen in de meteorologie een gebied waar de voor een bepaalde verwachtingstermijn te beschouwen lucht zijn oorsprong heeft. Met betrekking tot het ontstaan van een luchtsoort een uitgestrekt gebied met een min of meer homogeen aardoppervlak, zoals zee, woestijn, begroeiing, sneeuw- of ijsvlakte.
Daarnaast moeten de waarden van de oppervlaktetemperatuur en -vochtigheid in het hele brongebied ongeveer gelijk zijn. Op die manier krijgt een hoeveelheid lucht die enige tijd in dat brongebied verblijft een tamelijk homogene samenstelling. Voorbeelden van brongebieden zijn de Atlantische Oceaan, de Sahara, de Russische steppen (zowel `s zomers als `s winters), en het gebied rond de noordpool. Op het zuidelijk halfrond het binnenland van Australië, de tropische regenwouden, Antarctica, enz.
Zie ook: warmtecapaciteit
