De termen ‘radicalisering’ en ‘radicaal’ worden in het dagelijks taalgebruik steeds vaker in verband gebracht met terrorisme. De termen zijn echter slecht gedefinieerd. De term radicalisering verwijst in de regel naar het proces dat bij individuen leidt tot actieve of passieve steun aan gewelddadig extremisme.
Oorspronkelijk verwijst het woord `radicaal` naar mensen of benaderingen die vergaande veranderingen willen bewerkstelligen. In een moderne parlementaire democratie bestaat het recht op radicale standpunten. In een op innovatie gerichte maatschappij kan het nastreven of willen doorvoeren van radicale veranderingen een positieve connotatie hebben.
Door de verbinding die gelegd wordt tussen `radicalisering` en `terrorisme` heeft de term echter een negatieve lading gekregen. Daarom wordt de term in dit verband inmiddels vermeden. Er wordt bij voorkeur gesproken van `gewelddadig extremisme`. Die term gaat over de activiteit (het gebruik van geweld) en niet uitsluitend over het (radicale) gedachtegoed. Het onderscheid tussen de illegale daad en het legale gedachtegoed is essentieel. Overigens is ook de term ‘gewelddadig extremisme’ slecht gedefinieerd, er bestaat geen internationale overeenstemming.
In het algemeen wordt onder gewelddadig extremisten verstaan:
Individuen of groepen met extreme standpunten die dreigen met, of oproepen tot, het gebruik van geweld om maatschappelijke veranderingen door te voeren, of individuen of groepen die het gebruik van geweld om maatschappelijke veranderingen te bewerkstelligen faciliteren.
Daar waar de term `radicalisering` toch wordt gebruikt, verwijst het over het algemeen naar het genoemde proces dat bij individuen leidt tot actieve of passieve steun aan gewelddadig extremisme.
