De pensioenleeftijd is de leeftijd waarop iemand volgens de pensioenregeling met pensioen kan. Iemand stopt dan vrijwillig of onvrijwillig met werken wegens ouderdom. In Nederland stond de pensioenleeftijd een lange tijd op 65 jaar. In het kader van de vergrijzing wordt deze leeftijd steeds verder verhoogd.
Aangezien de vergrijzing in Nederland steeds meer toeneemt wordt het lastiger voor de werkende Nederlanders om de premie te betalen. Daarbij wordt men ook steeds ouder waardoor de AOW nagenoeg onbetaalbaar geworden is. Mede door deze redenen is de pensioengerechtigde leeftijd van 65 gewijzigd. De hogere pensioenleeftijd is namelijk een gevolg van de stijgende AOW-leeftijd.
De AOW-leeftijd, en daarbij dus voor veel mensen ook de pensioenleeftijd, zal in stappen omhoog gaan. Vanaf 2018 is iemand op 66-jarige leeftijd pensioengerechtigd. Vervolgens zal de leeftijd in 2021 stijgen naar 67 jaar. Vanaf 2022 zal de AOW-leeftijd gebaseerd worden op de levensverwachting. Aangezien mensen gemiddeld steeds ouder worden moeten zij ook langer doorwerken. Op deze manier probeert de overheid het AOW-tekort te compenseren.
Het is wel mogelijk om eerder te stoppen met werken dan wanneer de pensioenleeftijd bereikt is. Er zal dan geen AOW-uitkering volgen tot het bereiken van deze pensioenleeftijd. Deze periode zal door middel van eigen financiële middelen, zoals een aanvullend pensioen, overbrugd moeten worden.
In andere Europese landen gelden andere regels en is er dus ook een andere pensioenleeftijd. In 2005 gaan de inwoners van Zweden het vroegst met pensioen. De pensioenleeftijd is hier 61 jaar. In Portugal werken mensen gemiddeld het langst door. In 2005 lag de pensioenleeftijd hier op 67 jaar.
