Het risicoprofiel bestaat uit een risico-inventarisatie en de risicoanalyse van de in een veiligheidsregio aanwezige risico´s, inclusief relevante risico´s uit aangrenzende gebieden.
De risico-inventarisatie omvat een overzicht van risicovolle situaties en de soorten incidenten die zich daardoor kunnen voordoen. In de risicoanalyse worden de geïnventariseerde gegevens nader beoordeeld, vergeleken en geïnterpreteerd (in termen van waarschijnlijkheid en maatschappelijke impact van mogelijke rampen en crises).
Het veiligheidsbestuur kan vervolgens strategische keuzes maken om de aanwezige risico’s te beperken en om de crisisorganisatie op specifieke risico’s voor te bereiden.
Aan de hand van het vastgestelde risicoprofiel worden afspraken gemaakt met de verschillende partners over hun rol en bijdrage om de operationele prestaties te kunnen borgen. Dit geldt voor brandweer en de GHOR, maar ook zullen in het kader van multidisciplinaire taken met de gemeenten, de politie en overige partners (waaronder de waterschappen, het Ministerie van Defensie en Rijkswaterstaat) afspraken gemaakt worden.
Minimaal elke vier jaar wordt het risicoprofiel aangepast. De veiligheidsregio is als verlengd lokaal bestuur ingesteld om taken uit te voeren namens en voor de gemeenten. Omdat het risicoprofiel de basis vormt voor het beleidsplan, heeft de wetgever het risicoprofiel nadrukkelijk als een instrument gepositioneerd om de gemeenteraden directe invloed te geven op het beleid van de veiligheidsregio.
Het bestuur van de veiligheidsregio heeft de verplichting het concept van het risicoprofiel te bespreken met alle deelnemende gemeenteraden: de zogenoemde haal-plicht bij gemeenteraden.
Zij moeten in het concept van het risicoprofiel kunnen zien welke risico’s voor hun gemeente relevant zijn, en het concept zo nodig kunnen aanvullen met eigen onderkende risico’s. Ook kunnen zij lokale beleidsprioriteiten en veiligheidsthema’s naar voren brengen voor het beleidsplan.
