Term gehanteerd door onder andere Paul Cliteur om aan te duiden dat contraterrorisme met alleen maar justitiële en politionele middelen onvoldoende is om het religieus terrorisme of theoterrorisme de baas te worden. Wat nodig is, is een “cultureel” verweer.
Een cultureel verweer houdt in dat democratische rechtsstaten de principes waarop zij berusten zullen moeten verdedigen tegenover de aanslag daarop door jihadisten en islamisten.
De pleitbezorger van cultureel contraterrorisme gaat er over het algemeen vanuit dat het hedendaags religieus terrorisme niet alleen een zaak is van domme en fanatieke mensen, maar dat het gaat om de uitdaging die geformuleerd wordt door serieus te nemen discussiepartners.
De situatie is te vergelijken met die uit de koude oorlog. De strijd tussen Oost en West was niet een strijd tussen een domme groepering (Oost) en een intellectueel slimmere groep (West). Het ging veeleer om een strijd om in beide opzichten serieus te nemen samenlevingsperspectieven: het communisme en de aanhangers van liberale democratieën. Beide perspectieven konden bogen op intellectuele inspiratiebronnen.
