Er wordt in de psychiatrie vaak gesproken over de term straatvrees. Huisvrees is er nog niet in opgenomen. Mensen die lijden aan huisvrees (meestal gaat dit gepaard met straatvrees) durven zich thuis niet vrij te bewegen, waardoor ze niet van de bank afdurven.
Straatvrees betekent dat een persoon niet naar buiten durft om een paniekaanval te voorkomen.
Paniekaanval is een vecht/vlucht of vermijdt reactie van een persoon. De persoon in kwestie krijgt diverse lichamelijke klachten en extreme angstgevoelens. Angst om dood te gaan of te stikken. Hierdoor vertonen ze vermijdingsgedrag: ze vermijden plaatsen om een dergelijke aanval te voorkomen.
Huisvrees is het tegenovergestelde van straatvrees, maar de reactie is hetzelfde.
Huisvrees betekent dat iemand zijn/haar huis gaat vermijden om een aanval te voorkomen. Dit komt altijd voort uit een negatieve ervaring die de persoon in kwestie heeft meegemaakt thuis. Namelijk een paniekaanval.
Wanneer iemand een dergelijke negatieve ervaring buitenshuis heeft meegemaakt, blijft hij/zij thuis. Thuis wordt als veilig ervaren.
Iemand met huisvrees ervaart binnenshuis als onveilig. Met als gevolg dat diegene zo veel mogelijk buiten wilt zijn om de negatieve associatie (paniekaanval/thuis) te vermijden. In het ergste geval durft zo iemand ook niet naar buiten (huisvrees met straatvrees).
In beide gevallen is het zeer belangrijk om zo snel mogelijk met CGT (Cognitieve Gedrags Therapie) te starten.
