Benaming voor een computertechniek waarbij men met behulp van de systeemprogrammatuur het werkgeheugen combineert met een extern geheugen, en zo een groot werkgeheugen simuleert. Bij de verwerking van een groot programma dat niet in zijn geheel in het werkgeheugen past, laadt de systeemprogrammatuur alleen dat deel van het programma in het werkgeheugen dat op dat moment nodig is; de rest blijft in het externe geheugen (b.v. een magnetische schijf).
Zodra het volgende stuk nodig is, laadt de systeemprogrammatuur dat in het werkgeheugen en wordt het verwerkte deel teruggeplaatst in het externe geheugen. Deze werkwijze combineert de voordelen van een snel werkgeheugen met de grote capaciteit van een - veel langzamer - extern geheugen. Wel is hiervoor een speciale systeemprogrammatuur nodig.
