v., godsdienstige beweging, in de jaren dertig opgekomen onder de zwarte bevolking op Jamaica, die in de nieuwe keizer van Ethiopië, Haile Selassie (vóór zijn kroning ras Tafari Makonnen geheten) hun messias zagen.
(e) De rastabeweging groeide tegen de verdrukking in, en bleef een vitale religie ook na de dood van de keizer in 1975. Volgens het rastageloof zijn de negers de echte joden, het uitverkoren volk van God (Jah). Wegens hun zonden zijn zij onderworpen aan het kwade blanke ras. Hun redding zal bestaan uit terugkeer naar ‘Afrika’ (Ethiopië of gewoon Jamaica). Deze exodus wordt bezwerend opgeroepen in o.a. de reggae (zie aldaar). Het rastageloof kan gezien worden als een vorm van de zwarte bevrijdingstheologie.
