Belg. politieke partij.
Op 18 en 19.1.1980 organiseerde de PVV een ideologisch congres. De PVV-jongeren beheersten in belangrijke mate de debatten. Deze invloed werd nog bevestigd door de verkiezing van Patrick Dewael, de politieke secretaris van de PVV-jongeren, tot ondervoorzitter van de partij (18 okt.). Het congres hield niet meer onvoorwaardelijk vast aan het neutrale rijksonderwijs. Op een studiedag in september werd trouwens protest aangetekend tegen een ‘socialistisch monopolie’ van dit onderwijsnet.
De vierde regering-Martens (okt. 1980-april 1981) werd gevormd zonder de PVV , omdat geen overeenstemming werd bereikt over verlaging van de overheidsuitgaven. In de oppositie begon de partij onmiddellijk een grootscheepse campagne onder het motto ‘De PVV hield woord’. De partij bleef hameren op belastingverlaging en terugdringing van de rol van de overheid, en dat bezorgde de liberalen bij de parlementsverkiezingen van 1981 een forse vooruitgang. In de Kamer veroverden zij 6 zetels en kwamen ze op 28 en in de Senaat veroverden zij 3 zetels en kwamen er op 14. Bovendien ging de PVV in Vlaanderen van de derde naar de tweede plaats als partij.
Begin 1982 werd G.Verhofstadt tot partijvoorzitter gekozen. Als jongerenvoorzitter werd hij door A.Van Hauter opgevolgd.
Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 10.10.1982 kon de PVV haar spectaculaire succes van nov. 1981 niet herhalen. Ze leed ten opzichte van de parlementsverkiezingen een aanzienlijk verlies. In vergelijking met de gemeenteraadsverkiezingen van 1976 ging de partij slechts heel weinig vooruit, van 15,07 % naar 15,48 %. Bij de Europese verkiezingen van juni 1984 boekten de liberalen winst vergeleken met die van 1979 en haalde zij vijf in plaats van vier zetels. Tegenover de parlementsverkiezingen van 1981 boekte de partij echter nog steeds verlies (18,1 % i.p.v. 21,5 % van de stemmen).
