(al Mamlaka al Oerdoeniya al Hasjimiya), koninkrijk in Zuidwest-Azië, begrensd door Israël, Saoedi-Arabië, Irak en Syrië, 97 740 km2, ca. 3,4 mln. inw., van wie 2,95 mln. op de oostoever van de Jordaan. Hoofdstad: Amman.
ECONOMIE
Van de beroepsbevolking van 829 000 personen werkt ruim 24 % in de landbouw. Een groot deel van de beroepsbevolking werkt als gastarbeider in Israël. Slechts 25 % van de kosten van de import kan worden gedekt door de baten uit de export van fosfaat, groenten en fruit. Financieel steunt het land sterk op de VS, Groot-Brittannië, Saoedi-Arabië en Egypte.
POLITIEK
Ondanks de gespannen verhouding met Syrië, die in 1980 zelfs leidde tot het samentrekken van troepen langs de grens, zette Jordanië de steun aan Irak inzake Libanon voort. In jan. 1982 zette koning Hoessein nog een speciale legereenheid aan Iraakse zijde in de strijd in. Voor de economie van het land bracht dit een belangrijke groei mee. Jordanië werd Iraks doorvoerland.
Toen de Israëlische regering-Begin de zgn. dorpsliga’s probeerde in te schakelen om de eigen visie op de Palestijnse autonomie door te drukken en de PLO-sympathisanten schaakmat te zetten, dreigde Jordanië met maatregelen tegen alle ‘collaborateurs’. Heel wat van de traditionele dorpsnotabelen van de bezette westoever van de Jordaan traden daarop uit de ‘liga’s’, die een zachte dood leken te sterven.
Toen Egypte eind april 1982 het hele Sinaigebied van Israël had teruggekregen, probeerde Hoessein de contacten te herstellen, die in 1979 na het sluiten van de Akkoorden van Camp David waren verbroken. In sept. 1984 werden de betrekkingen genormaliseerd en in okt. bracht de Egyptische president H.Moebarak een staatsbezoek aan Jordanië. Na de evacuatie van Beiroet door de PLO-commando’s in sept. 1982 nam ook Jordanië enkele honderden Palestijnse strijders op. De Amerikaanse president R.Reagan lanceerde daarop een nieuw vredesplan. De Palestijnen zouden zelfbestuur krijgen in associatie met Jordanië. Voor de regering-Begin was dit een bittere pil, maar de gematigde Arabische landen, waaronder Jordanië, reageerden vrij positief, terwijl ook de PLO zelf het idee niet zonder meer verwierp.
Tussen okt. 1982 en april 1983 vonden te Amman verscheidene ontmoetingen plaats tussen PLO-leider J. Arafat en Hoessein. Jordanië toonde zich niet bereid afzonderlijk deel te nemen aan eventuele vredesonderhandelingen. De besprekingen tussen Hoessein en Arafat werden in 1984 voortgezet en leidden in aug. tot een principeakkoord over de vorming van een confederatie van Jordanië en een toekomstige Palestijnse staat.
