Belg. wet die het economisch herstel tot doel heeft. De term had aanvankelijk alleen betrekking op de wet van 30.3.1976 betreffende de economische herstelmaatregelen (Stb.
1.4.1976) die gericht was op het behoud en de herstructurering van het industriële en commerciële apparaat, de verbetering van de concurrentiepositie, het herstel van de economische activiteiten en het behoud van de werkgelegenheid. De wet bevat hoofdstukken over stages van jongeren, brugpensioen, inkomensmatiging, huurprijzen, herverdeling van de sociale lasten en maatregelen ter bevordering van de uitvoer.
Met de acht Herstelwetten van 10.2.1981 (Stb. 14.2.1981) en de Programmawet van 2.7.1981 (Stb. 8.7.1981) wilde de regering de bedrijven nieuw leven inblazen door de loonkosten te drukken (loonmatiging) en door nieuwe investeringen aan te moedigen. De fiscale druk op de winsten van de ondernemingen werd verlicht als de bedrijven bijkomend personeel wilden aanwerven of wilden investeren in nieuwe uitrusting of uitrusting met een energiebesparend effect. Investeringen met het oog op wetenschappelijk onderzoek
werden eveneens gestimuleerd. Daarnaast wilde de regering de overheidsfinanciën saneren door de staatsuitgaven te beperken (o.a. door de aftopping van de hoge pensioenen, door loonmatiging in de overheidssector, door de verhoging van de sociale zekerheidsbijdragen van werknemers en zelfstandigen). Een tweede pakket besparingsmaatregelen moest het begrotingstekort binnen de aanvaardbare perken houden. Wegens de speculatieve druk op de frank werd eind maart 1981 de discontovoet drastisch verhoogd en een algemene prijsblokkering ingesteld. Deze maatregelen werden later versoepeld. De prijzenstop werd in sept. 1981 opgeheven.
