Finse schrijver, *25.1.1931 Helsinki. Haavikko werd in 1967 chef van de litteraire afdeling en in 1968 bestuurslid van uitgeverij Otava.
In 1969 kreeg hij een eredoctoraat aan de universiteit van Helsinki. In 1975 bezorgde Haavikko een tweedelige uitgave van zijn poëzie sinds 1950. In Runot (Gedichten) toont hij zich een meester in subjectieve en metaforische lyriek. In Runoelmia (Poëmen) komt hij in de beschrijving van de geschiedenis en economisch-politieke cycli naar voren als een groot intellectueel. In deze laatste bundel valt tevens een verschuiving waar te nemen van subjectieve poëzie naar realistische. Het brede scala van zijn oeuvre bestrijkt o.a.: een epos dat aangrijpingspunten heeft aan de Kalevalamythe, een detectiveroman, een operalibretto, het televisiescript Rauta-aika (1982; Ijzertijd), waarin hij een verhandeling geeft van de Finse geschiedenis, alsmede een verzameling aforismen gebaseerd op staathuishoudkundige thema’s. Tenslotte is Haavikko ook bekend als auteur van toneelstukken en hoorspelen.
