Ned. psychiater, *4.6.1895 ’s-Gravenhage, ♰20.8.1983 Oegstgeest. Carp was van 1923-63 verbonden aan de psychiatrische kliniek van de rijksuniversiteit te Leiden, sinds 1930 als hoogleraar.
Carp stond aan het begin van de invoering van de psychotherapie in Nederland. Hij onderhield nauwe contacten met Adler en Jung, maar hij hechtte ook groot belang aan de ideeën van Nietzsche en het werk van Karl Jaspers. Carp heeft een halve eeuw lang gepubliceerd, aanvankelijk voor vakgenoten, later steeds meer voor het grote publiek (o.a. Het werkelijke gesprek in 1973). Werken: Psychotherapie op grondslag van wereldbeelden (1959), Eenzaamheid. Schets ener antropologische psychiatrie (1964), Zelfonthulling in het mensbeeld van Sartre (1970), Toekomstige psychiatrie (1974), De filosofie van een gedesillusioneerde. La peste van Camus (1975), Wetenschapsbeoefening (1978), Verhulling van menselijke afgunst (1979), Essay over verveling (1980), Op weg naar een modern mens-wereldbeeld (1980).
