Spaans schrijver, *1895 Madrid, ♰28.8.1983 San Sebastian. Bergamin studeerde rechten.
Zijn eerste publikaties verschenen in het tijdschrift Indice. Hij was medeoprichter van het tijdschrift Cruz y Raya, dat hij van 1933-36 leidde en dat veel invloed had op de gedachtenwereld van de Spaanse jongeren. In 1939, na de Spaanse Burgeroorlog, ging Bergamin in ballingschap naar Uruguay. Later woonde hij in verscheidene andere landen, o.a. in Mexico en werd hij hoogleraar Spaans te Montevideo. Hij stichtte het tijdschrift Espaha Peregrina, waaraan verscheidene in ballingschap levende auteurs meewerkten. Van 1956 - 64 verbleef hij in Spanje, daarna vestigde hij zich in Parijs. In 1970 keerde hij voorgoed naar Spanje terug.Bergamin, een vooraanstaand representant van het radicale neokatholicisme en vertegenwoordiger van de zgn. ‘Generatie van ’27’, behoort tot de belangrijkste Spaanse schrijvers van de 20e eeuw. Dit geldt vooral voor zijn essays en kritieken. Zijn briljante proza heeft een haast barok te noemen structuur en toont zijn voorliefde voor paradoxen en aforismen. Daarnaast schreef hij verscheidene dichtbundels en toneelstukken en werkte hij tot kort voor zijn overlijden aan zijn memoires. Werken: El cohete y la estrella (1923), Tres escenas an ángulo recto (1924), Caracteres (1926), Enemigo que huye (1927), El pensamiento hermético de las artes (1928), El arte de birlibir loque (1930), La importancia del demonio (1933), Mangas y capirotes (1933), La cabeza a pájaros (1934), Disparadero espanol (1936-40), Melusina o el espejo (1952), Lázaro, Don Juan y Segismundo (1959), Fronteras infernales de la poesía (1959), Al volver (1962; herdr. 1974), Rimas y sonelos rezagados (1962), Duendecitos y coplas (1963), La claridad desierta (1973), La importancia del clemonio y otras cosas sin importancia (1974). Del otoño y los mirlos (1975), Apartada orilla (1976).
