Oosthoek Encyclopedie

Oosthoek (1985)

Gepubliceerd op 09-03-2021

Bejaardenzorg

betekenis & definitie

v./m., de activiteiten die erop gericht zijn het welzijn van bejaarden in stand te houden, te beschermen, te verbeteren of te herstellen.

(e) Op 1.1.1980 telde Nederland 1 615 300 bejaarden (11,5 % van de bevolking); bijna 20 % van hen was hoogbejaard (80 jaar of ouder). De bevolking vergrijst, waardoor er steeds vaker een beroep op allerlei voorzieningen wordt gedaan. De economische recessie echter noopte tot een beperking van de overheidsuitgaven. Dit resulteerde o.m. in een verlaging van de AOW-uitkering (per 1.1.1984) en tot bezuinigingen in de bejaardenoorden. Toch bleef het overheidsbeleid gericht op het bevorderen van de zelfstandige leefwijze van de bejaarden. Daartoe bracht de minister van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur (wvc) in 1983 de Nota Flankerend Bejaardenbeleid uit. Deze beoogde geen nieuwe voorzieningen te scheppen, maar juist een doeltreffend werken van de bestaande voorzieningen te bevorderen.

De overheid streeft ernaar het aantal opnamen in bejaardenoorden, verpleeghuizen e.d. terug te dringen. Om dat mogelijk te maken, stimuleert zij de ambulante voorzieningen: gezinsverzorging (hulp op afroep), kruiswerk, algemeen maatschappelijk werk, vrijwilligerswerk, gecoördineerd bejaardenwerk, bejaardenorganisaties. Versterking van de eerstelijnszorg moet ertoe leiden dat de bejaarde langer in de eigen woning kan blijven, of eerder vanuit een verpleeghuis naar de eigen woning kan terugkeren. Daardoor hoopt men tevens in sommige verpleeghuizen meer ruimte te krijgen voor b.v. demente bejaarden. Ook de bejaardenoorden dienen in dit beleid een belangrijker wijkfunctie te vervullen ten aanzien van nog thuiswonende bejaarden: maaltijden verstrekken, sociale en culturele activiteiten, tijdelijke opvang, ziekenboeg, alarmpost, lichamelijke verzorging, voorlichting. Bij het vrijwilligerswerk heeft men er oog voor gekregen dat ouderen zélf veel kunnen doen voor elkaar.

LITT. L.Turksma, Senioren in de samenleving (1982); T.A.van Iren-Doeven, Ouder worden... zelfstandig blijven (1984; uitg. van Ministerie van WVC).