Oosthoek Encyclopedie

Oosthoek (1985)

Gepubliceerd op 09-03-2021

Bausch, pina

betekenis & definitie

Philippine, Duits danseres, balletdirectrice en choreografe, *27.7.1940 Solingen. Bausch werd sinds 1955 opgeleid door Kurt Jooss aan de Folkwangschule te Essen en in 1960 aan de Juillard School of Music te New York.

In 1961 ging zij bij het New American Ballet en het ballet van de Metropolitan Opera New York werken, maar al in 1962 werd zij soliste bij het pas opgerichte Folkwang Tanztheater. Met deze groep maakte zij vele tournees door West-Europa. Tegen het eind van de jaren zestig trok zij de aandacht door haar choreografieën, waaronder Fragment (1968; muziek van Béla Bartók) en lm Wind der Zeit (muziek van Mirko Dorner), een ballet dat in 1969 te Keulen tijdens de belangrijke wedstrijd voor choreografen de eerste prijs kreeg. In 1969 kreeg Bausch de leiding van het Folkwang Tanztheater en werd zij tevens docente aan de Folkwangschule te Essen. Daarna werkte zij in Parijs, München, Rotterdam (als gast-choreografe aan het Danscentrum), Connecticut en Saratoga (VS). In opdracht van de Wuppertaler Bühnen maakte zij Aktionen für Tänzer (1971) en Tannhäuser-Bacchanale (1972).

Vooral het laatstgenoemde ballet oogstte veel succes. Bausch werd in 1973 eerste choreografe en balletdirectrice van de Wuppertaler Bühnen. Haar balletversie van Von Glucks opera Iphigenie auf Taurus (1974) kreeg juichende kritieken. In 1975 volgden de modern-danceversie van de opera Orpheus und Eurydike (eveneens van Von Gluck) en Le sacre du printemps (muziek van Igor Strawinsky). Met een Brecht-Weill voorstelling brak zij in 1976 definitief met de traditionele vorm van het danstheater en werd zij een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de Europese avant-garde. Hierbij was de samenwerking met de toneelontwerper Rolf Borzik (♰1980) doorslaggevend.

Bausch’ balletten, waarin elementen uit o.a. de academische dans en moderne Amerikaanse technieken samengaan, getuigen van haar vaak sombere, soms sarcastische kijk op menselijke relaties. Zij laat de leden van haar ensemble niet alleen dansen, maar ook acteren en zingen. Met haar groep trad zij op in verscheidene Europese steden en maakte zij tournees door Azië en Latijns-Amerika. In 1982 speelde zij in E la nave va, een film van F.Fellini. Choreografieën: Nachnull (1970), Wiegenlied (1972), Fritz (1974), Blaubart (1977), Komm tanz mit mir (1977), Kontakthof (1978), Café Muller (1978), Macbeth (1978), Arien (1979), Keuschheitslegende (1979), Bandoneon (1980), Walzer (1982), Premieze (1983).