Surséance van betaling

betekenis & definitie

Surséance van betaling - door den rechter aan den schuldenaar verleend uitstel van betaling. Zij kan worden verkregen door den schuldenaar, die voorziet, dat hij met betaling van zijn opeischbare schulden niet zal kunnen voortgaan, doch aantoont, dat er vooruitzicht bestaat, dat hij na verloop van eenigen tijd aan al zijn verplichtingen zal kunnen voldoen (art. 213 F.). De rechtbank kan dan, tenzij meer dan 1/3 der na oproep verschenen schuldeischers of houders van meer dan y4 der vertegenwoordigde schuldvorderingen zich daartegen verzetten, voorloopige s. verleenen (art. 217 F.). Na verslag van deskundigen wordt definitieve surséance verleend, indien 2/3 der na oproep verschenen schuldeischers, houders van ®/4 der vertegenwoordigde schuldvorderingen daarin toestemmen (art. 225 F.). Surséance kan voor niet langer dan 1£ jaar worden verleend (art. 226 F.). Gedurende dien tijd kan de schuldenaar niet tot betaling zijner schulden worden genoodzaakt (art. 231 F.). Dit geldt echter niet voor bepaalde in art. 233 F. genoemde vorderingen. Deze tellen ook niet mede bij stemming over voorl. of def. surs.