Snelvuurgeschut - geschut, waarbij, zoowel door vereenvoudiging van de voor het laden en afvuren benoodigde verrichtingen als door het nagenoeg onveranderd blijven van de richting van den vuurmond bij het schot, het afgeven van een zeer groot aantal gerichte schoten in korten tijd mogelijk is. Wanneer alleen aan de eerste voorwaarde voldaan wordt, spreekt men van snellaadgeschut. Het streven om de vuursnelheid te vergrooten, ontstond het eerst bij het scheepsgeschut, teneinde de snelvarende torpedobooten te kunnen bestrijden. Aanvankelijk slechts toegepast op zeer lichte kalibers, treft men het S. en snellaadgeschut tegenwoordig bij alle geschutsoorten aan ; de middelen, waardoor de groote vuursnelheid wordt verkregen, zijn hoofdzakelijk:
1. Inrichting van het sluitstuk, zoodat dit met één beweging kan worden geopend of gesloten.
2. Het vereenigen van geschutlading, ontstekingsmiddel en projectiel tot een geheel, patroon genaamd.
3.Het opheffen of zeer geleidelijk remmen van den terugloop (zie AFFUIT).
4. Het gebruik van rookzwak kruit.
5. Het gebruik van verbeterde richtmiddelen. Ook heeft men den terugstoot van den vuurmond gebruikt om dezen opnieuw te laden en af te vuren : automatisch of semi-automatisch geschut; bij laatst bedoeld geschut wordt alleen automatisch afgevuurd.
