Schrijfkramp - is een kramp van de spieren, die bij het schrijven gebruikt worden, waardoor de daarvoor noodzakelijke bewegingen niet of niet goed kunnen worden uitgevoerd. Het is een functioneele neurose, berust dus niet op een afwijking of ontsteking van de spieren. De s. begint met een spoedige vermoeidheid van de vingers. Dan wordt de duim wat vaster tegen de pen gedrukt, totdat deze soms tusschen de vingers uitschiet.
Men probeert een anderen, dikkeren pennehouder, een andere lichaamshouding, doch dit helpt meestal slechts tijdelijk; de onaangename sensaties, het beven bij het schrijven, worden hoe langer hoe erger, totdat zelfs het schrift geheel onleesbaar worden kan. Dat de spierkrampen speciaal bij het pogen tot schrijven optreden en de geheele afwijking met het schrijven in verband staat, wordt wel daardoor bewezen, dat iemand, die aan s. lijdt, andere fijne bewegingen met de hand soms zeer goed uitvoert. De s. is dus een storing in de goede samenwerking van spieren, een coördinatiestoornis. Dergelijke stoornissen kunnen ook bij andere veelvuldig uitgevoerde bewegingen optreden, zooals bij piano- of vioolspelen, telegrafeeren, naaien en breien, enz. De oorzaak van de s. is natuurlijk in de groote meerderheid der gevallen het te veelvuldig of te langdurig schrijven, hoewel te dien opzichte groote verschillen voorkomen en de persoonlijke overgevoeligheid een belangrijke rol kan spelen. De behandeling hangt af van het stadium der afwijking, den patiënt en de mogelijkheden. Kan men het schrijven laten en b.v. een schrijfmachine gebruiken, dan kan dit worden toegepast. In het begin der afwijking kan het gebruik van een dikkeren pennehouder soms nog verbetering brengen; in latere stadia is rust, met massage en regelmatige oefening van de hand aangewezen.
