Ragnarök, - in de Noordgerm. myth. de naam voor den ondergang van de wereld; het beteekent „laatste oordeel, ondergang der Goden”, maar in jongere Skandinavische bronnen wordt het genoemd ragnarökkr, d. i. „verduistering der Goden”. Wagner gaf dit weer met „Godenschemering”, wat echter een geheel onjuiste omschrijving van het Skandinavische begrip is. Het Edda-gedicht Voluspa behandelt uitvoerig het heele verloop van dezen wereldondergang, die deels bestaat uit natuurverschijnselen als wereldbrand, zonsverduistering, verzinken der aarde in zee; deels uit den met een nederlaag eindigenden strijd van de Goden tegen hun vijanden, de reuzen, Loki en monsters als Jormungandr en Fenrir.
Tenslotte verrijst een nieuwe wereld, waar een nieuw Godengeslacht heerscht in onverstoorde blijheid. Het gedicht heeft onmiskenbaar den invloed van Christelijke voorstellingen ondergaan, maar is in zijn geheel opgebouwd op motieven van heidensch geloof.
