Perkament, - een ongelooide huid van ezels, kalveren of varkens, aan beide zijden door afschaven gelijk gemaakt, gepolijst met krijt en puimsteenpoeder, en gewoonlijk nog met loodwit verhelderd. P. is vroeger, na het papyrus, een der belangrijkste dragers van het geschreven en gedrukte woord geweest. P. was in Vóór-Azië al vroeg verbreid; bij de Grieken (Herodotus b.v.) heette het diphthera. Sedert begin 2e eeuw v. C. werd te Pergamon, waaraan onze naam p. ontleend is, een fijnere bewerking toegepast.
Dit betere p. kwam algemeen in gebruik in bladen en rollen, het was duurzamer dan papyrus. De Romeinen leerden het in KL-Azië kennen, hun gewone benaming was membrana. Uit samenvoeging van gevouwen bladen ontstond het antieke boek. Tegenwoordig heeft het feitelijk nog slechts beteekenis voor de kunstboekbinderij en wordt zelfs daarvoor nog slechts met mate gebezigd, daar het eenerzijds zeer duur, maar bovendien daar het niet gelooid is, ook al niet te duurzaam is en in de vochtige lucht gemakkelijk tot rotting overgaat. Het wordt tegenwoordig op zeer gelukkige wijze nagebootst, o. a. door het prepareeren van papier; zie PERKAMENTPAPIER.
