Opperhuid - of epidermis 1) zie HUID 2) in de plantkunde, de buitenste laag van cellen der hoogere planten, die bij vele mossen voor het eerst optreedt en verder bij alle Pteridophyten en Phanerogamen gevonden wordt. Het zijn cellen, die aaneensluiten zonder openingen, behalve daar, waar deelen aan de lucht zijn blootgesteld, waar huidmondjes kunnen voorkomen. Aan de lucht is het buitenste deel van den celwand veranderd in een cuticula, die moeilijk voor water doorlaatbaar is. Zoodoende wordt het inwendige weefsel tegen te groot waterverlies beschermd.
Behalve deze beschuttende functie heeft de o. van de wortels het vermogen water te absorbeeren ; daarbij zijn die o.-cellen dikwijls tot wortelharen uitgegroeid, ten gevolge waarvan het waterabsorbeerend oppervlak sterk vergroot wordt. Bij oudere wortels zijn de opperhuidscellen afgestorven ; hun beschuttende functie wordt dan door de schors overgenomen. Bij deelen met secundairen diktegroei wordt de o. vervangen door kurk.
