Natuurlijke verbintenis - Art. 1395 B. W. bepaalt, dat hetgeen zonder verschuldigd te zijn betaald is, kan worden teruggevorderd, maar dat ten opzichte van nat. verbintenissen, waaraan men vrijwillig voldaan heeft, geen terugvordering kan plaats hebben. De wet zegt echter niet, wat zij onder n. v. verstaat, zoodat daaromtrent verschil van meening bestaat. Het begrip n. v. dateert reeds uit het Rom.
Recht, waarin men onderscheidde tusschen obligationes naturales en oblig. civiles. Voor ons recht worden algemeen onder de n. v. gerekend de betaling van rente over geleend geld zonder dat deze is bedongen en betaling van hetgeen men bij spel of weddingschap heeft verloren. In beide gevallen ontbreekt een vorderingsrecht, maar kan het vrijwillig betaalde niet worden teruggeëischt (artt. 1803 en 1828 B. W.). Moet men echter ook een n. v. aanwezig achten, waar iemand op grond van handelingsonbevoegdheid niet in rechte tot nakoming van hetgeen waartoe hij zich verbonden heeft kan worden gedwongen, of waar door het tot stand komen van een akkoord in faillissement vordering van het niet betaalde gedeelte der schuld onmogelijk is geworden (dit laatste aangenomen door den Hoogen Raad bij arrest van 3 Nov. 1899, W. 7354), of ten aanzien van louter zedelijke verplichtingen (zooals in de Fransche rechtspraak dikwijls geschiedt)? Hieromtrent wordt verschillend geoordeeld.
