Miskraam - de beëindiging van een zwangerschap op een tijdstip, waarop de vrucht nog niet levensvatbaar is. De m. kan spontaan optreden of worden opgewekt. De oorzaak van een m. kan gelegen zijn bij den vader, bij de moeder of bij de vrucht. De oorzaak bij den vader bestaat in ziekte als tuberculose, loodvergiftiging, alkoholisme, of in ouderdom, waardoor men zich voorstelt, dat de zaadcellen minder levenskrachtig zijn.
De moeder kan oorzaak van m. zijn, wanneer zij tijdens de zwangerschap lijdt aan een ziekte, die tot bloedingen in de baarmoeder aanleiding geven kan; zooals dat b.v. dat bij vele acute infectieziekten voorkomt. Ook chronische vergiftigingen kunnen tot m. leiden. Plaatselijke afwijkingen van de geslachtsorganen, prikkelingstoestanden en ook psychische schokken kunnen een m. tot gevolg hebben. Eindelijk zijn er gevallen bekend, waarbij, zonder dat daarvoor een oorzaak is op te geven, m. optreedt. De dood der vrucht, door welke oorzaak deze ook optreedt, is meestal aanleiding tot optreden van een m. Slechts zelden blijft deze uit; de Engelschen noemen dit dan: missed abortion.
Ook ziekten van vrucht- of eivliezen (molavorming), tweeling-zwangerschap, monstra voeren vaak tot m. Het meest kenmerkende verschijnsel bij een m. is het optreden van bloeding, gepaard met samentrekkingen van den uterus; waardoor de vrucht, hetzij in haar geheel, hetzij in stukken, wordt uitgedreven. Na deze uitdrijving herstelt zich de toestand van vóór de zwangerschap. Elke m. vereischt nauwkeurige geneeskundige behandeling, omdat de vruchtverwijdering dikwijls onvolledig geschiedt en achterblijvende resten groote gevaren opleveren kunnen.
Een m. kan ook worden opgewekt. Soms is dit, met name bij het overmatig braken der zwangeren, noodig om het leven der moeder te redden. Meestal wordt het met misdadige doeleinden verricht (zie VRUCHTAFDRIJVING).
